"Is Tlass de president van het nieuwe Syrië?"

Abdel Bari Atwan tijdens een optreden voor Al-Jazeera

Op de website van de Libanese televisiezender Al-Jadeed staat een column van de Palestijn Abdel Bari Atwan. De hoofdredacteur van de Arabisch-nationalistische krant Al-Quds Al-Arabi is een veelgevraagde politieke analist en gezaghebbende mediafiguur in de Arabische wereld. In het artikel met de titel: "Is Tlass de president van het nieuwe Syrië?" gaat hij in op het deserteren van de Syrische generaal Manaf Tlass en de mogelijke gevolgen voor de opstand in het land.

" De eerste vraag die zich aandient is: Hoe is het mogelijk dat hij<Tlass>  weet te ontsnappen ondanks de aanwezigheid van 17 inlichtingendienst, die alles in de gaten houden? Werd deze ontsnapping gecoördineerd met interne of externe hulp? Met of zonder medeweten van het regime? En is er sprake van een deal?" 


Atwan gaat in op de speculatie dat voor generaal Tlass een toekomstige rol is weggelegd in het nieuwe Syrië. De sunnitische godsdienst , leeftijd, het feit dat zijn familie uit de stad Homs komt en zijn militaire achtergrond zijn voordelen voor Tlass. Hij kan een raad van Syriërs leiden zoals dat bijvoorbeeld gebeurde voor de inval in Irak in 2003. Atwan brengt verder in herinnering Mustafa Abdul Jalil. De hoofd van de Libische Nationale Overgangsraad was minister van Justitie onder Qaddafi. " En was generaal Abdel-Fatah Younes ook niet de militaire leider van rebellen?"


De rol die Tlass had in het Syrië van Assad, vergelijkt de Palestijnse journalist met de voormalige hoofd Inlichtingen van Qaddafi, Moussa Koussa. Koussa behoorde net zoals Tlass tot de "inner circle" van de macht. Dit was totdat hij het regime de rug keerde. Deze achtergrond maakt Tlass in het bijzonder een goede kandidaat voor een toekomstige hoofdrol.

Manaf Tlass(rechts) met de huidige Syrische president Bashar al-Assad

Maar of het zover zal komen, weet Abdel Bari Atwan niet zeker. Hij citeert de Syrische presdent die heeft gezegd niet af te stappen zoals Mubarak of te vluchten zoals de oud-Tunesische president Ben Ali. En een einde zoals die van Qaddafi is ook niet zeker! Anders dan bij Qaddafi kan Assad rekenen op steun van Rusland. En dit laastgenoemde land voelt zich vernederd vanwege Libië. Rusland zal aan de zijde van Assad blijven staan. Meer dan dat het geval was ten tijde van de Libische opstand, de laatste Iraakse oorlog of zelfs ten tijde van de internationale druk op Servië en de Kosovo-oorlog. Daarom schrijft Abdel Bari Atwan dat als Assad zegt aan te blijven tot het einde, die einde niet per se hetzelfde is als die van Qaddafi. Een Algerijnse scenario waarbij rond de 200 duizend mensen omkwamen, behoort ook tot de mogelijkheden. Daar bleef het regime aan de macht.